Thuisonderwijs & Sociale contacten
Thuisonderwijs & Sociale contacten
Het grootste bezwaar 'tegen' thuisonderwijs zijn de sociale contacten. Of eigenlijk, het gemis aan sociale contacten. Het is een van de eerste dingen de de directeur van de school tegen mij zei: ik denk dat het niet gezond is, want dan heeft Riley geen sociale contacten meer.
Of ook ouders die zeggen: Ja, eigenlijk wil ik wel thuisonderwijs geven, maar jaaa, die sociale contacten enzo.
Ik vond dat opvallend en ben mezelf hierover eens vragen gaan stellen. Doe hiermee verder wat je wilt en gebruik dit vooral ter inspiratie om eens anders te kijken naar de sociale contacten.
Mijn eigen schooltijd
Laat ik eens beginnen bij mijn eigen schooltijd. Ik zat op een basisschool in Hilversum, een streekschool met een bepaalde insteek. Iedereen was er welkom en het was wel een school opgericht met een bepaalde geloofsovertuiging. In heel Nederland bestonden er toen maar twee scholen met die ‘richting’. (Hoewel ik niet zeker weet of dit werd aangeduid als een richting, of dat dit een openbare school was)
Goed, dat terzijde. In groep 1/2 (ik stroomde vrij snel door) was het wel gezellig. Al vrij snel daarna voelde ik me vaak niet begrepen en ook best wel eenzaam. Misschien omdat ik al een stuk bewuster was dan andere kinderen. Of omdat mijn wereldbeeld anders was. In ieder geval kon ik vaak beter met de juf dan met andere kinderen. Ik snapte pesten niet zo goed. Of kattenkwaad uithalen. Of heel veel dingen die voor kleine kinderen 'normaal' zijn vond ik saai.
Op de middelbare school ging het al een stuk beter omdat ik daar in ieder geval intellectueel aansluiting had. Ik kon op die manier sparren met klasgenoten, debatteren, dingen onderzoeken. Dat vond ik wel leuk. Hoewel ik daar al veel meer aansluiting had heb ik ook hier geen lifetime friends aan overgehouden. Ik denk ook dat dat eraan ligt dat ik een hele andere weg bewandel. De meeste van mijn leeftijdsgenoten zitten nog te studeren, terwijl ik al drie kinderen heb. Groot verschil.
Hoewel ik wel heb gestudeerd en ook nog een opleiding doe, heb ik dit nooit via de gebruikelijk weg gedaan. En zal dit waarschijnlijk ook niet gaan doen, haha. En ook hier zie ik dat ik mijn vriendschappen beter kan zoeken in de de mensen zelf; in plaats van te gaan kijken naar leeftijdsgenoten bijvoorbeeld.
Schoolcontacten
Nu is mijn verhaal natuurlijk verre van representatief. Hoewel ik denk dat er ook veel ouders (en kinderen) zijn die zich hierin zullen herkennen, zijn er zat ouders die wel hele goede vrienden hebben overgehouden aan hun basisschooltijd. Of in ieder geval van de middelbare school of het studentenleven (wat ik natuurlijk in zeker zin niet heb gehad) Goed, om even terug te komen op die vragen:
Wie zijn je echte vrienden?
Ja, goede vraag. Waar leren we dat eigenlijk? Hoe kunnen we onze vrienden kiezen?
Als je erover nadenkt dan is het eigenlijk heel erg gek dat je in een groep zit met leeftijdsgenoten. Er zijn onderhand scholen die het anders doen en ook wel klassen door elkaar hebben lopen.
Misschien had ik wel veel beter geklikt met oudere kinderen, vanwege mijn verstandhouding. Ook nu nog heb ik vaak meer aansluiting met relatief gezien ‘oudere’ ouders. Zou dat niet ook zo zijn met andere kinderen? Dat ze misschien lichamelijk wel 8 zijn, maar kwa ontwikkeling al 10 of 11. Hoe mooi is het dan als twee vrienden elkaar écht kunnen vinden.
Het geven van thuisonderwijs geeft in die zin misschien wel veel meer ruimte om kinderen te vinden die beter aansluiten bij de leeftijd van het kind.
Met mensen samenwerken waar je niet goed mee klikt.
Op reguliere scholen (kan zijn dat dit inmiddels veranderd is) zie je ook vaak gebeuren dat je gewoon wordt ingedeeld. Als er een opdracht is wordt je met bepaalde mensen op dat project gezet. Vaker wel dan niet zijn dit dan kinderen waar je niet per se vrienden mee bent. Volgens mij komt dit vanuit het idee dat het goed is om te leren om ook met andere samen te kunnen werken waar je niet zo goed mee kunt. Op zich mooi idee. Maar wat worden onze kinderen hiermee eigenlijk geleerd? Dat je het maar moet doen met de mensen die er zijn? Dat het zo is?
Ik als zzp’er bepaal heel duidelijk voor mezelf met wie ik wil samenwerken. Voelt iemand niet chill, matchen we niet, ook goed, er komt wel iemand anders op mijn pad. Ik denk echt dat veel kinderen op die manier geleerd wordt dat je het maar gewoon moet accepteren.
Energievampiers
Leren we onze kinderen dan niet gewoon dat het okee is om te gaan met energievampiers? Van die mensen die zo veel energie van je vragen dat je aan het eind van de dag helemaal leeggezogen bent. Pfff.
Als je thuisonderwijs geeft heb je in die zin veel meer keuze om te kiezen wie je vrienden zijn. Op bijvoorbeeld sociaal-democratische scholen ook wel, omdat je daar vaak gewoon overloop van klassen hebt. In deze gevallen ga je een project doen met mensen waar je echt een klik mee hebt. Want je gaat niet besluiten om bijvoorbeeld een jaar een boot te bouwen, of een tuin te doen met iemand die je ‘stom’ vind.
In mijn ogen veel gezonder voor uiteindelijk je kind en de samenleving. Op die manier krijg je namelijk meer mensen die echt kiezen wat ze leuk vinden om te doen en ook met wie ze dat dan doen.
Het werk zelf is belangrijk, maar het is net zo belangrijk dat je dit met mensen doet waar jij je fijn bij voelt.
Waar komt het idee vandaan dat alleen school sociale contacten biedt?
Ook daar heb ik sterkte twijfels over. Is dat niet gewoon een idee dat ons voorgeschoteld wordt? Zo van: je kind moet wel naar school, anders wordt het eenzaam en verlaten. Waar komt die sterke overtuiging vandaan? Hoe ging dat vroeger dan? Toen kinderen nog niet naar school gingen? Groeiden die kinderen ook eenzaam en verlaten op?
Nee, toen hadden we nog communities en leefgemeenschappen. En waren we zelfvoorzienend. Wisten we vaak nog hoe we ons eigen eten konden verbouwen. En hoe we respectvol konden omgaan met de natuur.
Gelijkgestemde Ouders
En dit is best een hardnekkige overtuiging helaas. Ergens wil dit er niet helemaal in. Tegenwoordig is er internet. Je hebt wel 100.000 (okee ik overdrijf, maar het zijn er wel heel veel) telegram groepen om gelijkgestemde ouders te kunnen vinden. Je hebt allemaal FB groepen voor thuisonderwijzers/homeschoolers en unschoolers. Ga op zoek en je vind meer dan zat mensen met kinderen.
Muziekschool, voetbal, paardrijles, dansles, etc, etc.
Nu wil ik niet suggereren dat je het schema van je kind dan maar moet volproppen met van alles wat ze leuk vinden. Maar waarom zou je kind niet naar bijvoorbeeld muziekles en voetbal kunnen? Daar zijn ze ook met andere kinderen samen en kunnen ze ook vrienden maken.
Buurtkinderen
En dan heb je nog de kinderen uit de buurt. Loopt het contact wat stroef? Verzin leuke activiteiten om te gaan doen met de buurtkinderen en nodig ze gewoon uit. Een paar zullen er zijn een paar niet. Ikzelf heb niet zo veel
Community Kujawelkin
En, als het je daar nog niet zit, ben je ook van harte welkom in mijn community. Lekker low key 🙂 verbinden met andere ouders.